سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در کتاب حاضر، موضوع عرفان را از منظر امام حسین(ع) و با بررسی موردی واقعة کربلا، ارزیابی کرده است. براساس مستندات این کتاب، «سعادت عینی» عبادت است از: تأمین نیازمندی‌های جسمی و روحی. آن‌چه وجه مشترکی می‌تواند باشد با مشرب عرفانی، تأمین نیاز روحی است که در عرفان آن‌چه هست «روح» است، آن هم روح کل و آفریدگار، مسلم این است عرفان که همه چیز را روح می‌داند، برای رسیدن به اصل خود باید از این جهان مادی عبور کرد. بی‌شک، با نگاهی به قیام امام حسین(ع) و حوادث رخ داده، متوجه طی چنین روندی می‌شویم. حال در لحظة آخر واقعة کربلا می‌بینیم که انسان موجودی است که در معشوق خود محو شده است و دیگر موجودی به نام انسان خودنمایی نمی‌کند. این لحظه نمایانگر تمامیت عرفان امام حسین(ع) است.