سبد سفارش شما خالی است!

پس از وقوع انقلاب صنعتی در اروپا و پیدایش موج ملی‌گرایی و ناسیونالیسم، بحث دولت‌سازی و به تبع آن ملت‌سازی در شرق مطرح شد. در ایران مبحث ناسیونالیسم در اواخر دورة قاجار رسوخ نمود و در انقلاب مشروطه تبلور پیدا کرد. هرچند با وقوع کودتای اسفند 1299 هـ.ش. و روی کار آمدن پهلوی اول، انقلاب مشروطه از دستیابی به اهداف خود ناکام ماند، اما تاریخ معاصر ایران در بحث ملت‌سازی، فصل تازه‌ای را ورق زده است. در پژوهش‌ حاضر، تلاش می‌شود که با تجزیه و تحلیل سیاست‌های اجرا شده در دورة رضاشاه، 1300 ـ 1320، در انطباق آن با مبانی تئوریک ملت‌سازی، شناخت دقیقی از روند ملت‌سازی در ایران معاصر ارائه شود و راهکارهای کارآمدتری در قالب «رهیافت‌های وحدت‌گرایانه» برای حل مطالعات قومی و نیل به ملت‌سازی در جوامع نامتجانس و ناهمگون معرفی شود.