سبد سفارش شما خالی است!

در پژوهش حاضر با رویکردی ساختارگرایانه، رابطة میان ساختار دو قطبی نظام بین‌الملل و مواضع اتخاذ شده بین‌المللی در برابر جنگ ایران و عراق بررسی می‌شود. در سال 1980، آمریکا و شوروی بازیگران اصلی در ساختار دوقطبی محسوب می‌شدند، آنها به همراه سایر قدرت‌های بزرگ درصدد موازنة منطقه‌ای از طریق کاهش قدرت ایران و ارتقای توانمندی‌ استراتژیک عراق برآمدند. این حمایت‌ها اگرچه برای محدودسازی ایران صورت گرفت، اما پیامدهای آن به دگرگونی ثبات و تعادل منطقه‌ای انجامید.