سبد سفارش شما خالی است!

گفت‌وگو دربارة مهدویت، آخرالزمان و ظهور و قیام حضرت مهدی از روزهای آغازین بعثت نبی اکرم (ص) آغاز شده و در دوره‌های مختلف ادامه داشته است. گاهی عقاید مردم و شرایط زمانه، گفت‌وگو در این باره را به سوی انحراف می‌کشانده و لازم می‌شده است که فردی آگاه مسائل را برای دیگران تشریح کند. در میان امامان (ع)، موقعیت امام صادق (ع) در تشریح و تبیین وقایع مهم غیبت، ظهور و قیام و تکلیف مسلمانان در این خصوص بسیار برجسته است. این امام بزرگوار در زمان خویش تلاش کرد باور غیبت امام مهدی (عج) را رواج دهد و اندیشة اصیل مهدویت را در وجدان امتی برانگیزاند که همه‌چیز در آن آشفته شده و حق با فکر و خیال‌های باطل آمیخته شده بود. در چنین جامعه‌ای، اندیشة مهدویت دچار تضادها و تشویش‌هایی شده و ادعاهای باطل مهدویت ظهور کرده بود. از این رو امام صادق (ع) فضایی علمی را برای فهم فرایند غیبت فراهم آورد تا مردم بتوانند چهرة واقعی غایب اهل بیت (ع) را بشناسند. نگارنده در کتاب حاضر نخست اقدامات امام صادق (ع) دربارة روشن ساختن موضوع مهدویت و راه‌های شناخت امام غایب را بررسی و سپس این مباحث را مطرح می‌کند: غیبت و علل آن آموزه‌های مرتبط با غیبت، تاکید امام بر وقوع طولانی بودن غیبت و انجام کارها و فعالیت‌هایی که در زمان غیبت مطلوب است. وی در پایان به موضع‌گیری‌های امام صادق (ع) در برابر ادعاهای باطل مهدویت از جمله «کیسانیه»، «امویه»، «حسنیه» و... و نیز پاسخ‌های امام به شبهات در موضوع مهدویت اشاره می‌کند.