سبد سفارش شما خالی است!

هشتمین شماره از مجموعه‌ی "زندگی‌نامه‌ها" به زندگی و فعالیت‌ علمی و فرهنگی دکتر "عبدالحسین نوایی" (1320-1383)، استاد تاریخ، اختصاص دارد. استاد نوایی، دوره‌ی دکتری خود را در دانشگاه سوربن فرانسه گذراند. دانشگاه تهران و شهید بهشتی (ملی سابق) دو دانشگاهی بود که مرحوم نوایی پس از بازگشت به ایران در آن‌ها شروع به تدریس کردند. دانشگاه آزاد اسلامی، دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه الزهرا از دیگر مراکزی بود که دکتر نوایی در ادامه با آن‌ها نیز همکاری کردند. هرچند مدرک کارشناسی ایشان در زمینه‌ی ادبیات بود، اما بیش‌تر آثار دکتر نوایی به تاریخ مربوط می‌شود و چنان که خودشان بیان می‌کنند، به تاریخ ـ به ویژه تاریخ عهد قاجاریه ـ بیش‌تر تمایل داشته‌اند. دکتر نوایی از همکاران عباس اقبال درمجله‌ی یادگار بودند. از استادان ایشان می‌توان به مرحوم قزوینی و مرحوم تقی‌زاده اشاره کرد. در این کتاب که متن گفت‌وگویی با ایشان است، افزون بر زندگی‌نامه و مراحل تحصیل و فعالیت‌های علمی، در زمینه‌ی مطالعات تاریخی عصر قاجار نیز صحبت می‌شود. در بخش پایانی نیز فهرستی از آثار دکتر نوایی (کتاب و مقاله) آمده است. از برجسته‌ترین آثار ایشان می‌توان به تصحیح کتاب احسن التواریخ، اسناد تاریخی ایران از 1038-1105 هـ . ق، کریم‌خان زند، مطلع سعدین و مجمع الجرین، تاریخ آل مظفر، تاریخ عضدی، شاه‌عباس، فهرس التواریخ، مرآه البلدان و.... اشاره کرد.