معانی 2: زیباشناسی سخن پارسی
بدیع / معانی و بیان
از میان سه فن زیباییشناسی سخن یعنی معانی، بیان و بدیع، معانی دانشی است که در آن درونیترین کاربردهای زیباشناختی برررسی و کاویده میشود. کاربردهایی هنری که گاه با نگاه نخستین به چشم نمیآیند و برای یافتن آنها به ژرفکاوی و درنگ نیاز است. دیرپایی کاربردهای هنری در معانی از آن جاست که این کاربردها با تار و پود سخن میتوانند در آمیزند. کتاب حاضر دومین شماره از مجموعة زیباشناسی سخن پارسی نوشته «میرجلالالدین کزازی» است که به درج مباحث گوناگون دانش معانی از جمله (قصر یا حصر، ایجاز و اطناب، فصل وصل، اسناد خبری و... اختصاص دارد.