سبد سفارش شما خالی است!

کنایه یکی از صور خیال در ادب و شعر هر زبانی است و از دیرباز اهل ادب و منتقدان به اهمیت کنایه و میزان تأثیر آن در اسلوب بیان توجه داشته‌اند. آنچه موجب تأثیرگذاری کلام گوینده است و سخن‌دانان و سخن‌سرایان از دیرباز برای تأثیر هرچه بیشتر کلام خود از آن بهره جسته‌اند، شیوه بیان است. در مثنوی معنوی سبک خطابی، بلاغت منبری، پرهیز از مستقیم‌گویی با استفاده از آرایه‌های سخن به شیوایی بیان افزوده است. نگارنده در این پژوهش کنایه و خاستگاه مردمی آن را در مثنوی معنوی مورد مطالعه و بررسی قرار داده است.