سبد سفارش شما خالی است!

امروز آقایم سر چاشت بی خبر آمد خانه. داشتم رخت‌ها را بالای بند هموار می‌کردم که دروازه را آرام پس کرد. دیروز هم بی خبر یک سر آمد و رفت. من را که میان حویلی دید، لیفت ایستاد شد و دست‌هایش را پشت کمرش در هم قفل کرد. نگاهی به رخت‌های سر طناب انداخت. سرش را بلند کرد و نگاهش را به آسمان و سر دیوارها چرخ داد؛ وقتی برون می شی، چادر نمازته سر کو. بد به دست‌هایم سیل کرد که از زیر آستین‌ها بَرزده دیده می‌شدند.