غزل سکوت
دفتر شعر فارسی در قالب شعر نو است که مضمون اصلی آن توصیف لحظات عشق و شیدایی و بیان رنج و در حاصل از هجران است. تنها چیزی که میتواند نهایت عشق را توصیف کند سکوت و تنهایی و نگاه خسته مهربانی است که در پایان راه جستجو، به محبت و منزلگاه آرام سکوت دست یافته است. شاعر غزل و ترانههای پر از سکوت خویش را که فریادی رسا و دردمند را در هر مصرع و بیت آن تعبیه ساخته است پیامد حقیقتی بیهمتا میداند که وضعیتی متناقض در رفتار فرد دردمند ایجاد میکند. این پدیده شگرف فرد را به سرودن غزل و ترانه فرا میخواند و آنگاه با اشارههایش سکوت را علامت راه خود تصویر میکند. بدینگونه است که غزل پر از فریاد و ترانه پر از سکوت در این دفتر شکل میگیرد.