سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب حاضر، واژه‌های خودی و بیگانه و مفهوم آن‌ها ازنظر شاهنامه فردوسی مورد بررسی و تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته است. مؤلف بیان می‌دارد که گاه افراد غیرخودی و بیگانه را می‌یابیم که عوالمی یگانه دارند حتی از دو مرز جغرافیایی جدا هستند ولی احساس خودی و یگانگی می‌کنند زیرا عالم و تفکرات آنان به هم شبیه است و این عوالم موجب تفاهم اخلاقی و روحی آنان می‌شود. گاهی، خودی و یک بیگانه به‌واسطه پیمان زناشویی با هم خودی می‌شوند و گاه جاه‌طلبی و خودخواهی فردی، دو خودی را به جان هم می‌اندازند. این دو واژه در زبان فارسی معنایی وسیع دارند، که در این کتاب از منظر فردوسی بررسی شده‌اند.