همراه با خویشتن
مطالب نوشته حاضر در قالب داستان، تشبیه، تمثیل، اشاره و کنایه و رمز نگاشته شده است و واقعیتها به زبان تمثیل و تشبیه درآمدهاند. استناد به آیات و احادیث شریف در بسیاری از موارد به روش احتمال و استناد ذوقی است، نویسنده سعی می کند داستانوار و مختصر حقایق دین را در خصوص باطن انسان و شناختن خویشتن بیان کند و رابطه خودشناسی و جهانبینی و خداشناسی را تبیین نماید.