سبد سفارش شما خالی است!

در دیدگاه واژه شناسان «عترت» یک لفظ مشترک است و به معانی متعدد به کار برده شده است. برخی از معانی آن عبارت‌اند از: «نزدیک‌ترین فرد به شخص»؛ «فرزندان فرد»؛ «خویشاوندان قریب و بعید کسی»؛ و «فرزندان ذکور کسی». «ابن‌منظور» عترت را همان اهل‌بیت (ع) قرار داده است و حدیث ثقلین را دلیل بر مدعای خود آورده است که رسول خدا (ص) فرمود: «انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی اهل بیتی». و گفته: «فجعل العتره اهل‌البیت». بنابراین، عترت و اهل‌بیت (ع) از لحاظ مصداق مترادف یکدیگر خواهند بود و در حدیث ثقلین اهل‌بیت برای عترت عطف بیان یا بدل خواهد شد. از یک لحاظ عترت اجمال است و اهل‌بیت تفصیل آن اجمال است و اهل‌بیت (ع) نیز همان است که در آیه تطهیر بیان شده است. در این کتاب جایگاه عترت در قرآن بررسی می‌شود.