در جریان
زیباییشناسی / هنر - فلسفه
در اوایل قرن بیستم هنر و نهادهای آن از موضعی با حال و هوای دموکراتیک و برابریطلبانه در معرض حمله قرار گرفتند. انگاره برخورد با آثار هنری به منزله اشیای مقدس مورد انتقاد قرار گرفت و در نتیجه آثار هنری صرفا شیء تلقی شدند. «بوریس گرویس»، نظریهپرداز نامدار هنر در این کتاب میگوید: «این اتفاق که توضیح آن رفت به شکل رئالیسم مستقیم انجامیده است». گرویس در این اثر طرحی از پارادوکسهای ناشی از این تنش را ارائه میکند و به بررسی هنر در عصر محیط بدون شیء یعنی اینترنت میپردازد.