سبد سفارش شما خالی است!

اگر بخواهیم حیات ادبیات آلمانی را از آغاز تا امروز تقسیم‌بندی کنیم مهم‌ترین فصول آن چنین خواهد بود: ادبیات آلمانی از پیدایی تا سدۀ هجده؛ از سدۀ هجده تا اوایل سدۀ نوزده (نهضت توفان و تهاجم)؛ نیمۀ دوم سدۀ نوزده تا پایان نخستین جنگ جهانی (پیدایی مکاتب دیگر)؛ از 1918 تا 1933 (ادبیات جمهوری وایمار)؛ از 1933 تا 1945 (ادبیات ناسیونال سوسیالیستی ـ ادبیات مهاجرت)؛ از 1945 تا پایان سدۀ بیست (ادبیات ویرانه‌ها ـ ادبیات معاصر آلمانی). ادبیات آلمانی جدای از ادبیات فولکلور، ادبیات شفاهی، ادبیات مذهبی و نمونه‌هایی از این دست، به صورت جدی‌تر از سده شانزدهم آغاز می‌شود. «یورگ ویکرام» از نخستین نویسندگان رمان‌های آلمانی است که از جمله آثارش می‌توان به «رشتۀ طلایی» (1557) اشاره کرد. در همین سال‌ها «هانس زاکس» و در سدۀ هفدهم «مارتین اوپیتس» پایه‌های ادبیات ملی آلمان را بنا کردند، اما مدت‌ها دست‌کم در عرصۀ زمان هیچ اثر با ارزشی پدید نیامد و کوشش ادبای آلمانی مصروف شعر و نمایش‌نامه شد. تالیف نخستین رمان، به معنای صحیح کلمه بر عهدۀ «کریستف مارتین ویلاند» بود. رمان او به نام «آگاثون»، نخستین رمان مهم روان‌شناختی آلمان است. مجموعۀ حاضر به معرفی پیشینۀ ادبیات آلمانی و سیر تحول آن در ادوار مختلف، نیز درج داستان‌های کوتاه از نویسندگان آلمانی‌زبان و شرح حال و ویژگی‌ آثار هریک از آن‌ها اختصاص یافته است. برخی از این نویسندگان عبارت‌اند از: فرانتس کافکا؛ توماس مان؛ هرمان هسه؛ برتولت برشت؛ کورت کوزنبرگ؛ ماکس فریش؛ ولفگانگ بورشرت؛ و گونتر گراس.