گفتگوی دوستانه با حیوانات
روابط بسیاری از ما انسانها، خشک و بیروح و ماشینی است. در حالی که این عنوان را با خود یدک میکشیم که اشرف مخلوقات هستیم و خود را از همة موجودات برتر و بالاتر میدانیم، اما دکتر شریعتی در سخنی گفته است: «هر موجودی در طبیعت آنچنان است که باید باشد و تنها انسان است که هرگز آنچنان که باید باشد، نیست». مصداق بارز آیة 179 سورة اعراف که میفرماید: در بین همنوعان ما کسانی هستند که مانند حیوانات میباشند، بلکه کمتر از آنها هستند و این آیة شریفه آنها را اینگونه معرفی میکند که عقل دارند، اما با آن اندیشه نمیکنند، چشم دارند اما با آن نمیبینند، گوش دارند، اما با آن نمیشنوند، خلاصه سخن، اینها غافلان هستند؛ یعنی آنچه که باید باشند، نیستند. نگارنده در این کتاب، در قالبی طنزگونه به گفتوگو با حیوانات (پشه، مار، الاغ) پرداخته و طی آن به فواید این حیوانات برای انسان و همچنین شباهتهای بین این حیوانات و انسانها از نظر رفتاری اشاره کرده است.