سبد سفارش شما خالی است!

در زمان‌های قدیم مردم به جای طوطی، لوریکت را در خانۀ خود نگهداری می‌کردند. روزی مردی گاومیش همسایه‌ای را در مزرعۀ خود دید، آن را کشت و مقداری از گوشت آن را خورد و مقداری را در انبار مخفی کرد. روز بعد همسایه‌ از وی پرسید: گاومیش گمشدۀ مرا ندیده‌ای. مرد گفت: نه، اما لوریکیت تمام واقعیت را بازگو کرد. بنابراین آنها نزد قاضی رفتند. ولی شب قبل از آن، مرد، لوریکیت را در یک دیگ انداخت و در حالی که‌ آسمان صاف و مهتابی بود طوری به دیگ ضربه زد و آب ریخت گویی که باران می‌آید. روز بعد مرد نزد قاضی گفت: به حرف‌های یک لوریکیت بیشتر از من اعتماد دارید پس از او بپرسید. دیشب هوا چگونه بوده‌است؟ لوریکیت گفت: دیشب طوفانی بود و باران می‌بارید. پس قاضی گفت: حق با مرد است زیرا دیشب آسمان صاف بود. از آن پس دیگر کسی لوریکیت‌ها را در خانه نگه نمی‌داشت، آنها نیز به جنگل رفتند. روزی لوریکیت یک طوطی دید و به ‌او گفت به زودی انسان‌ها تو را به خانه‌هایشان می‌برند اما تو فقط چیزهایی را بگو که آنها می‌گویند، زیرا عاقبتت مانند من می‌شود. مجموعۀ حاضر حاوی داستان و افسانه‌هایی از مردمان مشرق زمین تحت این عناوین است: چرا طوطی حرف‌های انسان را تکرار می‌کند؟ ؛ کشیش و درخت گلابی؛ چهار مرد جوان؛ گوزه‌گر دلیر؛ و چهار معما.