زمین پارسی: برنامهریزی و طراحی منظر در دوران ساسانیان
توجه به زمین و عناصر موجود بر روی آن از دوران کهن در ایران حایز اهمیت بوده است: تاکید بر حفظ پاکی خاک، تکریم آبهای جاری، ارزشگذاری برای کوهها، حفظ و حراست از گیاهان و توجه به حیات وحش نشانگر اهمیت "ایدئولوژی توجه به زمین" است. توجه خاص به زمین در دوران ساسانیان سبب شکلگیری الگوهای خاصی در برنامهریزی، طراحی و مدیریت محیط در ایران باستان شد و در این دوران روشهای مختلفی برای طراحی محیط و منظر در ایران دنبال گردید. بر این اساس کتاب حاضر در هشت فصل تدوین یافته است. فصل نخست مقدمهای مختصر از پیشینهی طراحی محیط و توجه به منظر در ایران باستان است. در فصل دوم به بسترهای فکری و سیاسی زمینهساز برای توجه به محیط و منظر در دوران ساسانیان اشاره شده است. در فصلهای بعدی به ترتیب مهمترین شاخصههای مجموعههای تفریحی، مناظر کشاورزی و باغهای تجاری، سرزمینهای مقدس، مجموعههای یادوارهای و منابع آبی بررسی گردیده است. در فصل پایانی نیز اصول دفاعی و نظامی ساسانیان برای حفاظت از محلهای مهم با استفاده از عوامل محیطی تحت عنوان "منظر دفاعی" تحلیل شده است.