سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر، به‌نقد و تفسیر آثار «صادق هدایت» پرداخته است. مؤلف بیان می‌دارد که جز در آثار تحقیقی ازجمله «پیام کافکا» که زبان ادبی خاص خود را دارد، «صادق هدایت» در همه آثار داستانی و رمان‌ها به‌نوعی با مقوله زبان درگیر است و در موارد بسیاری خواسته یا ناخواسته پا پس می‌نهد. در این نوشته، سعی شده است با گذر از ابعاد نمادین، روانکاوانه، سیاسی و ایدئولوژیک به وجه داستانی آثار، ویژگی‌های سبکی نویسنده و زیبایی‌های متن توجه بیشتری مبذول شود تا با اتخاذ رویکردی شکل شناسانه کاستی‌ها و زیبایی‌های داستان‌ها، بی‌توجه به ویژگی‌های شخصیتی نویسنده و با پس زدن ذهنیت‌های مفروض، تا حدی نمایان شود و تا حد امکان اثر از فرو غلتیدن در ورطه یک نگرش خاص مصون بماند.