سبد سفارش شما خالی است!

«تیمور»، پسر «تراغای»، از ملاکین شهر «کَش» ترکستان بود. وی در 25 شعبان سال 736 ه.ق (714 ه.خ) در شهر کش به دنیا آمد. طایفه‌اش از شاخه «برلاس» ترکستان بود، تیمور ادعا می‌کرد که نسبش به چنگیزخان می‌رسد. به گفته «ابن عربشاه»، تاریخ‌نگار آن زمان، تیمور در زمان جنگ زخم برداشت و لنگ شد. بنابر روایات دیگر وی در سال 764 ه.ق (741 ه.خ) بنا به استمداد «امیر سیستان» به کمک او شتافت و در جنگ با مخالفانش زخمی شد، ولی پایش بعد از بهبود زخم هم همیشه می‌لنگید. شهرت تیمور از فتح خوارزم در سال 781 ه.ق (758 ه.خ) آغاز شد در سال 800 تیمور سرزمین فارس، بخشی از عراق، لرستان و آذربایجان را گرفت و سلسله «جلایریان» را نیز منقرض کرد. آن‌گاه رو به خزر نهاد و اهالی برخی از شهرهای آن را به قتل رساند. در سال 795 ه.ق بعد از انقراض «مظفریان» متوجه آسیای کوچک شد. در سال 800 (776 ه.خ) هند را فتح کرد و دهلی را به تصرف درآورد. او با عثمانیان نیز جنگ‌ها کرد و در سال 804 (780 ه.خ) «بایزید عثمانی» را به اسارت گرفت. تیمور در سال 807 (783 ه.خ) به سمرقند پایتخت خویش بازگشت و عزم تسخیر چین را نمود ولی اجل مهلتش نداد و در سال 807 (783 ه.خ) در 69 سالگی در قزاقستان درگذشت. پس از مرگ تیمور فرزندان او به وصیتی که کرده بود مبنی بر اینکه «پیرمحمد جهانگیر» جانشین‌اش شود، عمل نکردند و بین فرزندان و نوادگانش اختلاف افتاد. این اختلافات باعث شد روزبه‌روز قدرت تیموریان کمتر شود و زمینه انحطاط آنان فراهم گردد. درنهایت حکومت تیموریان توسط «شیبانیان» از میان رفت. در این کتاب زندگینامه داستانی تیمور لنگ، ارائه شده است.