سبد سفارش شما خالی است!

در این اثر علاوه بر بررسی حکومت شیخ خزعل (بین سال‌های 1276 تا 1304 شمسی)، نقش و عملکرد دولت بریتانیا در منطقه‌ی خلیج فارس به ویژه خوزستان ارزیابی شده است. نویسنده معتقد است که برآمدن شیخ خزعل بن جابر، امیر منطقه‌ی موسوم به "عربستان" در گستره‌ی پهناور خوزستان آن روزگار، نماد افزایش اقتدار انگلیس در ایران اواخر دوران قاجاریه به شمار می‌آید. دولت انگلیس در وضعیت زمامداران قاجار با انگیزه‌های بیش‌تر راه دخالت فزون‌تر در امور داخلی ایران را در پیش گرفت و با نادیده گرفتن استقلال سیاسی و اقتصادی کشور، تمامیت ارضی ایران را مخدوش کرد. زیرا از سوی سده‌ی نوزدهم، گستره‌ی خلیج فارس و سرزمین‌های اطراف آن به ویژه ایران، اهمیت سوق الجیشی فزون‌تری یافت و از این‌رو، امپراتوری بریتانیا سعی کرد جای پای خود را در شبه‌قاره هند، منطقه‌ی خلیج فارس و جنوب ایران مستحکم نماید. گفتنی است شیخ خزعل آخرین فرزند حاج جابر، از اعاظم بنی‌کعب مدت 28 سال فرمانروای خوزستان بود. وقوع کودتای سوم اسفند 1299 و چرخشی که در خط مشی سیاست استعماری بریتانیا پدیدار شد، موجب سقوط حکومت شیخ‌خزعل گردید.