سبد سفارش شما خالی است!

جو فکری و جزئیات حیات اجتماعی در قرن هجدهم به کمک نامه‌ها و خاطراتی که غالب آن‌ها را اعیان و اشراف، مردانی مانند هوراس والپول ـ پسر کوچک نخست‌وزیر بریتانیا ـ و یادوک دوسن سیمون، از اشراف دربار فرانسه، نوشته‌اند به ما منتقل شده است. رمان‌نویسی هنری بود که در سده‌ی هجدهم بسیار از آن بهره‌برداری شد و علت آن پیدایش نگاه تازه‌ای به فرد در متن جامعه بود. نقاشان زن نیز در سده‌ی هجدهم مورد پذیرش و شناسایی بیش‌تری قرار گرفتند و زمینه برای بروز خصوصیات زنانه و فرصت‌ برای استفاده از موهبت مدنی گفت‌وگوی اجتماعی و فکری به وجود آمد. در این دوره نفوذ فرانسه در همه‌ی زمینه‌ها بسیار عمیق بود. مدها، آداب، و همه‌ی فرهنگ ذوقی اشراف قرن هجدهم از "ورسای" و "پاریس" الگو می‌گرفت. فرانسوی، زبان بین‌المللی فرهیختگان کشورها شد. معماری کاخ ورسای رسمی و مقیاس آن خیره‌کننده و کلاسیک بود، بدین معنا که عناصری از معماری یونان و روم باستان در خویش داشت. با وجود تمام این موارد رفته‌رفته در قرن هجدهم سادگی و بی‌پیرایگی و زیبایی طبیعی اوج فراوان یافت و هنجاری مورد قبول عامه‌ی درباریان و اشراف شد. استیون جونز پس از این مقدمه به کنه موضوع رسوخ کرده و هنر معماری این دوره را به همراه سبک‌های به کار گرفته شده در آن‌ها تا زمان ناپلئون بناپارت بررسی کرده است.