سبد سفارش شما خالی است!

در جلد سوم از سری کتاب‌های «دانش‌نامه»، ضمن بیان سرگذشت نامه‌ای از دوران زندگی «ویتگنشتاین» ـ فیلسوف دینی ـ ، به نقد و تفسیر فلسفه او در آثارش و تأثیر نگاه او بر فلسفة و مبانی آن پرداخته می‌شود. ویتگنشتاین که فلسفة متقدم و متأخر را مطرح کرده است معتقد است که زبان دارای ماهیتی یگانه است که می‌توان آن را در یک فرمول بیان کرد، فرمولی که شناخت آن، پاسخ تمام مسائل فلسفی مربوط به فکر، جهان، ارزش، دین، درستی و غیر آنها را ارائه می‌کند. او معتقد است که زبان و جهان دارای ساختارهای موازی هستند که با رابطة تصویرگری به هم مرتبط می‌شوند و به آنچه ما می‌گوییم و می‌اندیشیم، اطلاق می‌شوند. بدین ترتیب فرد به واقعیت می‌رسد. وی در پایان تذکر می‌دهد که فلسفه، بیان توضیحاتی در اثبات مسیر رسیدن به واقعیت‌هاست.