سبد سفارش شما خالی است!

جامعه‌ی روحانیت مبارز تهران که از آغاز نهضت امام خمینی در قالب یاران و شاگردان امام در عرصه‌‌های مختلف فعالیت‌ داشت در سال 1356 رسما شکل گرفت. پس از پیروزی انقلاب در سال 1357 و مشکلات عدیده‌ی دوران گذار، جامعه‌ی روحانیت مبارز تهران نقش بسیار مهمی در تحولات ایفا کرد و برخی از اعضای برجسته‌ی خویش مانند استاد مطهری، بهشتی، باهنر و مفتح را از دست داد. در عین حال، تحولات و مقتضیات نظام جمهوری اسلامی ایران موجب ظهور دیدگاه‌های مختلف در عرصه‌ی مدیریت اجرایی کشور شد و جامعه‌ی روحانیت مبارز نیز از این اختلاف سلیقه‌ها مصون نماند که در نهایت به انشعاب آن منتهی شد (سال 1366). این کتاب به بررسی جامعه‌ی روحانیت مبارز تهران از زمان شکل‌گیری تا هنگام انشعاب آن در چهار فصل اختصاص دارد. در بخش اول به روحانیت و تلاش آن‌ها برای سرنگونی رژیم پهلوی اشاره می‌گردد. در این بخش پس از اشاراتی مختصر به بحث‌های نظری، نقش امام در مشارکت‌پذیری سیاسی روحانیت بیان می‌شود. نویسنده هم‌چنین ضمن تشریح جلسات مخفی روحانیون درصدد اثبات این موضوع است که جلسات مذکور در واقع پایه و اساس شکل‌گیری جامعه‌ی روحانیت بوده است. در بخش دوم حوادث سال‌های 1367-1356 بررسی می‌گردد. در این بخش محوریت مطالب، امام و تلاش‌های جامعه‌ی روحانیت مبارز تهران است. در بخش بعدی اقدامات روحانیت مبارز در ارتباط با حوادث پس از پیروزی انقلاب برشمرده می‌شود، سپس اساس‌نامه‌ی جامعه‌ی روحانیت مبارز و شورای مرکزی بررسی و هم‌چنین مشکلات این تشکل مطرح می‌گردد. در آخرین بخش نیز می‌توان روند جدایی و انشعاب جامعه‌ی روحانیت و تشکیل مجمع روحانیون مبارز و هم‌چنین مواضع و دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی جامعه‌ی روحانیت مبارز را دنبال کرد.