سبد سفارش شما خالی است!

متن "کلیله و دمنه" که در زمان ساسانی از سانسکریت به پهلوی ترجمه و بعدها در دوره‌ی اسلامی به عربی نیز برگردانده شد و در واقع از نام دو شغال گرفته شده است، مجموعه داستان‌هایی پندآمیز از زبان حیوانات است که ریشه‌ی هندی دارد. هر داستان آن نماد و تصویر جلوه‌های درونی بشر است که به صورت سمبلیک عرضه شده است. در این کتاب اخلاق و حکمت و سیاست، شرع و عرف و عقل در بعد فردی و اجتماعی آن در یک وحدت عقلانی گرد آمده‌اند. کتاب حاضر گزیده‌ای است از حکایات کلیله و دمنه که از ترجمه‌ی "ابوالمعالی نصرالله منشی شیرازی" از عربی به فارسی انتخاب شده‌اند. کتاب پس از توضیحاتی درباره‌ی سیر تدوین و ترجمه‌های "کلیله و دمنه" و دیباچه‌های مترجمین و باب‌های این کتاب، هم‌چنین نوشته‌هایی از ابن مقفع یا برزویه‌ی طبیب (مترجم کتاب از پهلوی به عربی)، بزرگمهر حکیم وزیر انوشیروان، به باب‌های اصلی تقسیم می‌شوند. از حکایات ذکر شده در باب‌های چهارده‌گانه می‌توان به "زن بازرگان و نقاش"، "مرغابی و ماه"، "بازرگان و فرزندان"، "داستان طیطوی"، "تیرانداز و ماده شیر"، "پادشاه و برهمنان"، "جهانگرد و زرگر" و... اشاره کرد.