سبد سفارش شما خالی است!

این مجلد از مجموعه‌ی حاضر، به معرفی "سربداران"، از امرای محلی سبزوار، در قالب داستان اختصاص دارد که نزدیک 50 سال از حدود سال 737 تا 788 هـ . ق. در سبزوار و بعضی ولایات مجاور فرمانروایی کردند. امرای این سلسله 12 تن بودند با نام‌های: خواجه عبدالرزاق باشتینی، امیر وجیه‌الدین مسعود، آقا محمدآی تیمور، کلواسفندیار، خواجه شمس‌الدین فضل‌الله باشتینی، خواجه شمس‌الدین علی چشمی، خواجه یحیی کرابی، ظهیرالدین کرابی، حیدرقصاب، میرزا لطف‌الله، پهلوان حسن دامغانی، و خواجه علی موید. گفتنی است، هیچ‌یک از این امرا، بیش از 6 یا 7 سال فرمانروایی نکردند و 9 تن از آن‌ها به سختی مقتول شدند. این امرا در ترویج تشیع و ارتباط با صوفیه و مشایخ تا حدی پیش‌رو قدمای صوفیه بودند، و با فتیان و اهل اخوت (جوانمردان) مراوده و ارتباط داشتند، و فقها و علمای شیعه را تشویق می‌کردند. کلمه‌ی سربدار یا سربدال به معنی گستاخ و ماجراجو و پرخاشگر بوده و به کسانی اطلاق می‌شده که در راس جماعتی از عوام، سلاح برگرفته بر دولت و حکومت وقت می‌شوریده‌اند. اولین کسی که به نام سربدار در حدود سبزوار قیام کرد، و مردم را به طغیان علیه مغول خواند، امین‌الدین عبدالرزاق، پسر خواجه فضل‌الله باشتینی بود که در باشتین سبزوار جماعتی از دلاوران ولایت را با خود هم‌داستان نمود، و این گروه بر ضد امرای مغول در خراسان شوریدند.