سبد سفارش شما خالی است!

امپراتوری عثمانی هنگام تاسیس خود در آغاز سدة 14، امارت کوچکی بود واقع در مرزهای جهان اسلام که خود را وقف جهاد ضد مسیحیان کرده بود. همین حکومت فاقد اهمیت مرزی، به تدریج قلمروهای پیشین امپراتوری بیزانس را در آناتولی و شبه‌جزیرة بالکان گرفت و جزئی از خود کرد و با تسخیر سرزمین‌های عربی در سال 1517 مقتدرترین حکومت جهان اسلام شد. کتاب حاضر از حیث زمانی، تاریخ امپراتوری عثمانی را در فاصلة اواخر سدة 13 تا اواخر سدة 17 پوشش می‌دهد. در سراسر متن کوشش شده است جنبه‌های گوناگون تاریخ امپراتوری عثمانی در این دورة طولانی‌ توسعة ارضی و تحول تشکیلاتی، مورد توجه قرار گیرد. بنابراین طیف وسیعی از مباحث تاریخی در 4 بخش و 19 فصل مطرح شده‌اند. مطالعة کتاب می‌تواند به درک بهتر تاریخ تحولات ایران در محدودة زمانی یاد شده کمک کند و نیز به عنوان مقدمه‌ای برای شناخت تحولات ادوار آتی تاریخ امپراتوری عثمانی ـ که مصادف با دوران ضعف و زوال آن دو ـ مورد استفاده قرار گیرد. نویسندة کتاب، استاد ممتاز تاریخ عثمانی در دانشگاه شیکاگو و در حال حاضر استاد دانشگاه بیلکنت در آنکارا است.