سبد سفارش شما خالی است!

در این نوشتار، به بررسی مصداقی یکی از چالش‌های بارز در سیره عبادی منقول از سیره معصومین(ع)، یعنی میانه‌‌روی و افراط در عبادت پرداخته شده و به مناسبت، مباحث روش‌شناختی مربوط به آن نیز، مجال طرح یافته است. نویسنده در پی اثبات اعتدال عبادی در سیره معصومین(ع)، اذعان نموده که قبح افراط و زیاده‌روی، منحصر به رفتارهای اجتماعی و سیاسی نبوده و دایره عبادت و بندگی را هم دربر می‌گیرد و در این جهت، ادله و شواهد قرآنی، روایی و عقلی متعددی را ارایه نموده و به نقد ادله معارض و شواهد سلبی نیز، پرداخته است. وی تلاش نموده تا برای تمییز افراط در عبادت از میانه‌روی در آن، معیارهایی را به دست دهد و الگویی عقلانی و سازوار از عبادت و بندگی ائمه(ع) و به تبع آن از شخصیت آنان، ارایه کند که برای دنیای امروز نیز، عرصه‌پذیر باشد.