سبد سفارش شما خالی است!

این نمایش‌نامه، حکایت زندگی در دهه‌های گذشته در تهران است. تصویری از زورخانه، بازار، عزاداری امام حسین (ع)، لوطی‌گری، جلوه‌ای از پهلوانی و رقابت‌های محلی، ذکر رسوم و عادت طبقات عامه‌ی مردم، که همه با گویش تهرانی و محاورات آن روزگاران تدوین گردیده است. محور اصلی داستان، بر پایه‌ی دو شخصیت "طاهر" و "پری" استوار است. پری شیفته‌ی طاهر، به ویژه عاشق منش انسانی و پهلوانی اوست. اما طاهر عشق پری را نوعی عشق ممنوعه تلقی می‌کند و حتی در این میان، به "فری" ـ که خاطرخواه پری و خانه زاد خانواده‌ی اوست ـ اطمینان می‌دهد که توجهی به پری ندارد. در گفت و گوی پایانی، طاهر به پری می‌گوید که دور او خط بکشد و او را فراموش کند. اما پری باز بسیار مصر است که طاهر عشق او را دریابد. در همین هنگام "فری" از راه می‌رسد و با این تصور که طاهر در صدد تصاحب پری است، غفلتا و ناجوانمردانه، دشنه را تا دسته بر قفای طاهر می‌نشاند و او را از پای درمی‌آورد.