سبد سفارش شما خالی است!

انسان‌شناسی جامع‌ترین علم از رشته‌های علوم انسانی است که با انسان و کارهای او سر و کار دارد که می‌توان آمیختگی علوم زیستی و علوم اجتماعی را در آن مشاهده کرد. انسان‌شناسان تحقیقات خویش را به گروه خاصی از مردم یا به دوره‌ی خاصی از تاریخ محدود نمی‌سازند. آن‌ها به انسان‌های نخستین و رفتار آن‌ها و نیز به انسان‌های امروزی علاقه‌مند هستند. در واقع تحول ساختاری بشر و رشد تمدن‌ها از ابتدایی ترین دوره‌ها تا امروز در حوزه‌ی بررسی این علم قرار دارد. نگارنده در پیش‌گفتار این کتاب درباب انسان‌شناسی زیستی، اجتماعی، و فرهنگی صحبت کرده و به کثرت‌گرایی فرهنگی، فرهنگ‌ها، ضدفرهنگ و پیدایش اقوام می‌پردازد. وی سپس در شروع متن، آغاز علم انسان‌شناسی، دوره‌های مختلف آن و دوره‌های تدوین انسان‌شناسی توسط افرادی چون هرودوت، سقراط، ارسطو و دیگران را بررسی می‌کند. در ادامه به نقش مسیحیت و اسلام در انسان‌شناسی‌های دوران مختلف اشاره کرده و انسان‌شناسی‌ها را از قرون وسطی تا اوایل قرن 19 بررسی می‌کند. افزون بر این آرا و نظریه‌های اندیشمندان تحول‌گرا، مطابقت فکری آن‌ها، انتقادها و برخی قانون‌های مربوط به این مطابقت را بیان کرده و سپس آرا و نظریه‌های اندیشمندان اشاعه‌گرا، کارکردگرا، ساخت‌گرا، اندیشمندان طرح و الگو، فرهنگ و شخصیت و انسان‌شناسان آزاد جهان را مطرح می‌سازد. وی برای هر یک از این گروه‌ها، آثار مهم، انتقادها، نحوه‌ی تفکر و فرضیه‌های ایشان را بیان می‌کند.