گویش لکی بازماندهای از زبانهای اوستایی، پارسی باستان و پهلوی
لکی / لکی - واژهنامهها - فارسی / زبانشناسی تطبیقی / زبانهای باستانی
«گویش لکی، گویش مردمان غرب ایران، ساکن در استانهای لرستان، کرمانشاه، ایلام، همدان و بخشهایی از خاک عراق، داغستان، چچن و اینگوش است. این گویش از گویشهای کهن و باستانی ایرانزمین است که از میان گویشهای کردی و لری به اوستا نزدیکتر و آوازهای کهن «مور» و «هوره» از زبان اوستا در آن بهجای مانده است.» در مجموعه حاضر تلاش شده تا با مطالعه منابع مهم و معتبر زبانشناسی، واژههای اصیل گویش لکی انتخاب شود. در آوردن هر واژه، ابتدا نام زبان باستانی و سپس واژه باستانی با آوانگاری و معنای فارسی امروزی آن آورده شده است.