سبد سفارش شما خالی است!

بیژن جلالی در سال 1306 متولد شد. در جوانی به فرانسه رفت. اروپا دید تازه‌ای به او داد و او را به سوی شعر و ادبیات کشید. پس از بازگشت از اروپا، به دانشکدة ادبیات دانشگاه تهران رفت و با درجة شاگرداولی به دریافت دانشنامة خود نائل آمد و کار خود را با آموزگاری شروع کرد. بیژن جلالی در دوران بازنشستگی احساس تنهاتری داشت و در نهایت در 24 دی‌ماه سال 1378، پس از یک بیماری کوتاه درگذشت. شعرهای بیژن جلالی ستایش‌کنندة زندگی، زیبایی و شادی است. زبان شعری او دست و پاگیر نیستند. او در شعرش با زبانی ساده، پیام و اندیشه‌های عرفانی را منعکس می‌کند. در واقع شعر بیژن جلالی حامل عرفان مدرنی است که در شعرهای «سهراب سپهری» نیز دیده می‌شود. اشعارش، آگاهی او را از ادبیات غرب نشان می‌دهد، اما فکر و فلسفة او ایرانی و شرقی است. کتاب حاضر شامل مجموعة شعرهای بیژن جلالی از سال 1341 تا 1378 است. عناوین این مجموعه‌ها عبارت‌اند از: روزها؛ دل ما و جهان؛ شعر خاک شعر خورشید؛ شعر سکوت؛ رنگ آب‌ها؛ آب و آفتاب؛ روزانه‌ها؛ نقش جهان؛ دربارة شعر؛ دیدارها؛ و شعر پایان شعر دوری.