سبد سفارش شما خالی است!

بیماری‌های درمان‌ناپذیر، بیماری‌هایی هستند که با وجود پیشرفت‌های موجود در علم پزشکی، راه درمان آنها شناخته نشده و ممکن است هیچ درمانی نداشته باشند. زمان زیادی که صرف بیماری‌های وخیم می‌شود و عوارض جانبی روش‌های درمانی باعث می‌شود، نتایج نامطلوب بیماری، بر شخص بیمار و خانواده و همراهانش تاثیر گذارد. در پزشکی، اصل بر این است که پزشک درمانگر، با آماده کردن بیمار و داشتن برخورد حرفه‌ای، خبر بیماری را به او بدهد. برای مخفی کردن بیماری هرگز نباید به بیمار دروغ گفت. اطرافیان بیمار باید به طور پیوسته با پزشک درمانگر او رابطه و مشورت داشته باشند تا خطاهای رفتاری خود با بیمار را اصلاح کنند. آنها باید با بیمار همدردی و همدلی کنند اما در احساس ترحم هرگز زیاده‌روی نکنند. نزدیک شدن به فرد بیمار به او احساس اتکا و امنیت می‌دهد، اما فکر و عمل کردن به جای او درست نیست. فعالیت‌هایی مانند تغذیه، خواب، روابط اجتماعی و روابط جنسی، که آهنگ طبیعی فعالیت‌های روزمره را حفظ می‌کنند، باعث تخلیۀ بخشی از فشارهای حاصل از بیماری در بیمار می‌شود و به او آرامش می‌دهد. فرد بیماردار نیز باید مراقب تغذیه، تفریح و خواب خود باشد تا بتواند انرژی خود را در درازمدت حفظ کند. بیست و نهمین مجلد از مجموعۀ «روان‌ و زندگی» حاوی پرسش‌ها و پاسخ‌هایی ساده در خصوص بیماران دارای بیماری‌های سخت درمان، برخورد پزشک معالجه‌گر با آنها و رفتارهای بیماردار در مقابل آنها است.