وقتی نیچه گریست
رواندرمانی و بیمار - داستان / داستانهای آمریکایی - قرن 20م. / نیچه، فریدریش ویلهلم، 1844 - 1900م. - داستان / خودکشی - رفتارشناسی - داستان / افسردگی - داستان
کتاب حاضر، رمانی است که آمیزهای از واقعیت و خیال، جلوهای از عشق، تقدیر و اراده در سده نوزدهم، و در آستانه زایش دانش روانکاوی است. «فردریش نیچه»، بزرگترین فیلسوف اروپا، «یوزف برویر»، از پایهگذاران روانکاوی، دانشجوی پزشکی جوانی به نام «زیگموند فروید»، همه اجزایی هستند که در ساختار رمان درهمتنیده میشوند تا حماسه فراموشنشدنی رابطه خیالی میان بیماری خارقالعاده و درمانگری استثنایی را بیافرینند. در ابتدای رمان، «لو سالومه»، این زن دستنیافتنی از «برویر» میخواهد با استفاده از روش آزمایش «درمان با سخن گفتن» به یاری «نیچه» ناامید و درخطر خودکشی بشتابد. در این رمان جذاب، دو مرد برجسته و اسرارآمیز تاریخ، تا ژرفای وسواسهای خویش پیش میروند و در این راه، به نیروی رهاییبخش دوستی دست مییابند.