سبد سفارش شما خالی است!

وقتی سخن از ارتش شاهنشاهی به میان می‌آید، ناخودآگاه ضدیت با مذهبیون در ذهن متبادر می‌شود. این امر شاید به علت واکنشی باشد که رضاخان و پسرش در طول پنجاه سال نسبت به مقوله مذهب و جماعت مذهبی‌ها از خود نشان دادند، ولی واقعیت چیز دیگری است. عبدالله نجفی مانند بسیاری از هم‌قطاران نظامی‌اش در ارتش شاهنشاهی راسخ و استوار، قبل و بعد از انقلاب از اصالت دینی‌اش پاسداری کرد. کتاب حاضر روایتی است از این حضور و تلاش.