سبد سفارش شما خالی است!

امیل دورکیم، جامعه‌شناس فرانسوی در سال 1858 م. در خانواده‌ای کلیمی به دنیا آمد و به رغم میل خانواده‌اش مبتنی بر ادامۀ تحصیل وی در حوزۀ دین، راه دانشگاه و تحصیلات آکادمی را پیش گرفت. وی در سنین جوانی با متفکران فلسفی نظیر چارلز نوور و امیل بوتو و نوماس ـ دنیس دوکو لانگس مورخ آشنا شد و در سال 1887م. شروع به تدریس کرد و بر کرسی درس "علوم اجتماعی و تعلیم و تربیت" تکیه زد. دورکیم در این زمان ضمن تدریس علم جامعه‌شناسی، وقت خود را صرف مطالعات خاصی نظیر خویشاوندی، جرم، حقوق، مذهب، زنای با محارم و سوسیالیسم کرد و به اصرار، بر اهمیت و سودمندی جامعه‌شناسی تاکید کرد. او سرانجام در سال 1917 م. در 59 سالگی درگذشت و نام خود را به عنوان یکی از بانفوذترین متفکران در تکامل و رشد جامعه‌شناسی ماندگار کرد. نویسنده در کتاب حاضر تا اندازه‌ای اندیشه‌های جنایی امیل دورکیم را به تصویر می‌کشد. وی کتاب را با تمرکز بر فلسفه‌ و جرم‌شناسی و ارتباط آن دو با یک‌دیگر آغاز می‌کند و با تکیه بر تفکر دورکیم در صدد آن است که گسترۀ مفهومی همسان این دو حوزۀ فکری را در دیدگاه‌های دورکیم نمایان ساخته و او را به مثابۀ "یک جرم‌شناس فیلسوف" و "یک فیلسوف جرم‌شناس" معرفی کند. سپس، از آن‌جا که اندیشه‌های جنایی، گستره‌ای فراتر از مقوله‌های مربوط به "جرم" و "مجازات" را دربرنمی‌گیرد، نگارنده نیز بر همین بنیاد و به ویژه با تمرکز بر مقوله‌های ثابت و محرک دنیای حقوق کیفری، به پویایی‌ها و ایستایی‌ها جنایی (در مورد جرم) و هم‌چنین کیفری (در مورد مجازات) پرداخته و به صورت جداگانه هریک از این مسائل را از میان اندیشه‌های دورکیم بیرون می‌کشد.