سبد سفارش شما خالی است!

عده‌ای، خاقانی را شاعری مغلق‌گوی و بعضی او را سرایندة شعرهای بی‌معنی می‌دانند. اما جایگاه او را باید نزد مولانا و حافظ جست‌وجو کرد و در لابه‌لای مضمون‌های آن دو شاعر، مضمون شعرهای او را یافت. خاقانی در ابداع صورت‌های خیال دل‌انگیز، اگر بی‌نظیر نباشد، کم‌نظیر است. آگاهی‌های او از دانش‌های متداول دینی در آن روزگار، مانند علوم قرآنی و روایی و گفته‌های مفسران و سیره‌نویسان و...، هم‌چنین اطلاع او از دانش‌هایی مانند طب و نجوم و اسطوره‌های ملی ایران و باورهای عامه، حتی بازی‌های کودکانة محلی و مهارت در کاربرد آنها، خاقانی را مالک ملک سخن ساخته است. او با بیان ساحرانة خود شیوه‌ای تازه آورده است. از این رو نگارنده، در کتاب حاضر، به شرح قصاید خاقانی پرداخته است. این قصیده‌ها عبارت‌اند از: در توحید و موعظه و معراج نبی اکرم (ص)؛ ایوان مدائن؛ بار عام کعبه؛ قصة زندان و بند؛ قصیدة معروف به ترساییه؛ مدیحه‌ای برای شروان‌شاه؛ مرگ رشیدالدین؛ و در آرزوی خراسان.