سبد سفارش شما خالی است!

پساساختارگرایی عنوانی مسئله‌مند است که در مورد انواعی از فیلسوفان پیشگام فرانسوی که در خلال سال‌های 1970 تا 1980 به تأسی از نیچه به پرسش از نحوه عمل مفروضات و ارزش‌های برانگیزاننده جنبش اروپایی ساختارگرایی، که بنا بر آن فرهنگ بشر و فعالیت بر اساس الگوی زبان‌شناسی ساختاری درک می‌شود، پرداختند. همان‌گونه که پساساختارگرایی اشتغال خاطری به ساختارگرایی و فرمالیسم اروپایی است، درعین‌حال استنطاقی از مبانی لیبرالیسم سیاسی است و تردیدی نیست که پرداختن ایرانی‌ها به پساساختارگرایی محملی برای تأمل بر "جهان شمولیت گرایی" لیبرالیسم سیاسی و اسطوره‌های شکل‌گرفته در حول و حوش آن است. کتاب حاضر به‌منظور بررسی ابعاد گوناگون پساساختارگرایی بر بنیاد اندیشه‌های دریدا، فوکو و لئو تار به رشته تحریر درآمده است.