سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این پژوهش به چهار اندیشة راهبردی و مبنایی کلان در حوزة مبانی تفسیر قرآن پرداخته است: قدسیت قرآن؛ وجوه پذیری قرآن؛ ناطقیت قرآن و ترجمان خواهی. قدسیت قرآن ناظر به تنزّه ماورایی قرآن از نقص و خطا است. وجوه پذیری مبنای دیگری است که پردازش آن براساس نهج‌البلاغه صورت گرفته است. وجوه پذیری قرآن به معنای کثرت قرائت‌ها و برداشت‌ها از متن نیست؛ بلکه ناظر به دو بعد معناشناسانه و آسیب شناسانه است. ناطقیت، قرآن را درصدد سخنگویی و انتقال مفاهیم و معارف خویش به مخاطب در سه بعد رجالی، دلالی و تفسیری می‌داند. ترجمان خواهی قرآن به عنوان آخرین مبنای این کتاب مورد توجه قرارگرفته که در آن از روابط سه گانة اهل بیت (ع) با قرآن (معرفت، معیت، ظرفیت) سخن به میان آمده است.