سبد سفارش شما خالی است!

شادمانی در عرفان از بنیادی‌ترین توصیه‌ها و آموزه‌های پیران طریقت به رهروان این راه است. سالک برای دریافت حقایق عرفانی و سرچشمه‌های روحانی باید با درکی عمیق از شادمانی، قلب خود را پذیرای انوار الهی نماید. مولانا که از میراث اسلامی و عرفانی غنی و پرباری برخوردار بوده و بر اندوخته‌های معنوی و شریعت بسیار افزوده است، شادی در اقیانوس اندیشه‌های وی بسیار مهم جلوه می‌کند. مولانا درباره شادی و نقطه مقابل آن یعنی غم روشنگری‌های بسیاری نموده و در مثنوی به آن پرداخته. کتاب حاضر به بررسی شادمانی در اثر گرانقدر مثنوی مولوی پرداخته است تا جایگاه شادمانی و نقش آن در تعالی روحی انسان را در اندیشه مولانا را تبیین کند.