درآمدی بر موسیقی (از دیدگاه اندیشمندان و فقها)
هنر به طور عام و موسیقی به طور خاص به دلیل تاثیرات غیرقابل انکاری که بر زندگی فردی و اجتماعی انسان گذاشته و میگذارد، از دیرباز جزء جداییناپذیر زندگی بشر بوده است. فراگیر بودن هنر موسیقی و تاثیرات شگرف آن در ابعاد گستردهای از حیات بشر موجب پیدایش نظرات گوناگون و متفاوتی در این باب گردیده است، به گونهای که حتی در میان فقها و دانشمندان اسلامی و مراجع عظام نیز نظرات و فتاوای مختلفی را شاهد هستیم. برخی از دانشمندان، موسیقی را "بلای عصر" دانستهاند که شومترین آثار را به همراه داشته است و برخی دیگر، موسیقی را "اعجاز بزرگ قرن" شمرده و نسخهی شفابخش میدانند که میتواند بیماریها و گرفتاریهای عصر حاضر را مرتفع سازد. در کتاب حاضر به این پرسش پرداخته شده است که: "آیا موسیقی شومترین آثار را بر سلسلهی اعصاب انسان گذاشته و منشا تمام بیماری و گرفتاریهای روحی و روانی است ـ همچنان که برخی بر آن تاکید دارند ـ با آن که موسیقی ابزاری بسیار توانمند است که میتواند روح انسان را تعالی بخشد و به منزلهی نسخهای شفابخش، بسیاری از گرفتاریها و بیماریهای عصر تکنولوژی را مرتفع سازد؟!" در همین راستا نویسنده دیدگاههای متفاوت فقها، صاحبنظران و دانشمندان قدیم و جدیدی چون شیخ طوسی، شیخ انصاری، امام محمد غزالی، علامه مجلسی، علامه جعفری، دکتر علی شریعتی، امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری و... را دربارهی موسیقی مطرح کرده است.