افکار کانت
کانت، ایمانوئل، 1724 - 1804 م. - نقد و تفسیر / فلسفه آلمانی - قرن 18م.
کانت فیلسوف متجدد است و در آن هیچ شک و شبههای نمیتوان داشت، تاکید او بر اصول حاکم بر عصر روشنگری و همچنین امکان فراهمآوری تجسسهای نوع دیگری با فلسفهی استعلایی در سنت فکری او حایز اهمیت است. فلسفهی استعلایی بنا بر ماهیت خویش خواهناخواه، عمیقا عدم پایان تاریخ را اعلام و افقهایی را بر روی عالم بشری باز نگه میدارد. در هر صورت کانت به عصر روشنگری تعلق دارد و افکار او با توجه به طبیعیات نیوتن و علم النفس لاک و فیزیک نیوتن و... شکل گرفته است. نوشتههای کانت صرفنظر از موقعیت و شرایط معین فرهنگی و اجتماعی، از استقلال درونی برخوردار هستند. نگارنده در کتاب حاضر نخست، زندگینامهی کانت و مقاطع مهم تاریخ آن را به صورت سالشمار آورده و آثار اولیهی او را معرفی کرده که معمولا در کتابهای آموزشی کمتر بدان توجه شده است. در ادامه مقالهی معروف 1770 و نامه به هوتس که در هر دو، کانت به نحوی از مقدمات لازم برای فهم فلسفهی نقادی و از فراز و نشیب تفکراتش صحبت میکند. همراه با خلاصهای از متون اصلی کانت آورده شده است. در بخش بعدی مجموعهای از نوشتهها و مقالات مختلف کانت که تا حدودی به انسانشناسی و فلسفهی تاریخ مربوط میشود و همچنین افکار او در خصوص صلح پایدار و مسالهی تعارض اخلاق و سیاست به نحو مستقل تحلیل شده است. در ادامه تشابه و تقارن فاهمه، عقل بر مبنای تمایز، تحلیل و دیالکتیک، روششناسی استعلایی، و جهتیابی در تفکر از نظر کانت بررسی شده است.