سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب به زندگی و آثار «کا اف شینکل» پرداخته می‌شود. «کارل فریدریش شینکل» (زاده 13 مارس سال 1781، درگذشته 9 اکتبر سال 1841) یک معمار، برنامه‌ریز شهری، نقاش، طراح اثاثیه منزل و صحنه بود. شینکل یکی از برجسته‌ترین معماران آلمان بود که هم ساختمان‌های «نئوکلاسیسم» و هم «نئوگوتیک» طراحی کرد. سبک شینکل، در خلاق‌ترین دوره زندگی‌اش، بازگشت به معماری یونانی بیش از معماری امپراتوری روم و تلاش برای دور شدن از سبک معماری در مستعمره‌های تازه فرانسه بود. بنابراین او طرفدار برجسته احیای معماری یونانی بود. مشهورترین ساختمان‌هایی که او معماری کرد در برلین و اطراف آن یافت می‌شوند نظیر«پاسدارخانه جدید» ( 1816 تا 1818 )؛ «ساختمان مقبره ملی جنگ‌های آزادی، شوسگیل هاوس بین سال‌های 1819 تا 1821 در گندرمن مارکت که بین سال‌های 1818 تا 1821 به‌جای ساختمان قبلی تئاتر که در آتش‌سوزی سال 1817 از بین رفته بود» و «موزه آتس که به‌جای موزه آیلند از سال 1823 تا 1830 ساخته شد». او همچنین کاخ ولیعهد را توسعه داد. بعدها شینکل به ‌طور کلی معماری کلاسیک را کنار گذاشت و در طراحی کلیسای «فردریش وردر» (1824–1831) به نئوگوتیک روی آورد. در «بوکادمی» (1832–1836) ابداعی‌ترین کار شینکل از قراردادهای تاریخی اجتناب کرد و به نظر می‌رسید به مسیر پیموده نشده معماری مدرن هدایت می‌کند که در آلمان فقط در آغاز قرن بیستم اهمیت می‌یافت. شینکل در ایالت «برندبرگِ برلین» درگذشت.