سبد سفارش شما خالی است!

جامعه شیعه از ابتدا، امامان معصوم (ع) را به‌عنوان تنها رهبران حقیقی خود به رسمیت می‌شناسد، لکن این رهبری در هر عصری به‌شکل خاصی نمود یافته است. ولایت و سرپرستی ائمه (ع) همواره به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم چه در زمان حضور و چه در زمان امامت امام صادق (ع) که ارتباط با امام کمتر شد، مردم با تشکیل «سازمان وکالت»، به وکلا مراجعه می‌کردند. با فرا رسیدن عصر غیبت صغری، این شبکه بر گستره و عمق فعالیت‌هایش افزود. سپس با آغاز غیبت کبری وارد عصر «نیابت عامه» ‌شد که این تغییر نقطه عطفی در سازمان وکالت ایجاد نمود. این نوشتار به‌دنبال فهم دقیق سیره اهل‌بیت (ع) در مباحث سیاسی و اجتماعی و کشف وظایف عصر حاضر می‌باشد. نویسنده در این اثر به چندین سؤال پیرامون بحث وکالت امام، پاسخ گفته است: سرپرستی جامعه شیعه از زمان تشکیل سازمان وکالت تا دوران نیابت عامه و ولایت فقیه چگونه بوده است؟ چرا و چگونه سازمان وکالت تشکیل گردید؟ نقش وکلای امام در تطور سرپرستی از مدیریت مستقیم به دوران وکالت چه بوده است؟ چرا و چگونه سرپرستی جامعه شیعه از سازمان وکالت به نیابت خاصه تبدیل گردید؟ نقش نواب خاص در تطور سرپرستی از دوران وکالت به نیابت چه بوده است؟ چرا و چگونه سرپرستی جامعه شیعه از نیابت خاصه به نیابت عامه و ولایت فقیه تبدیل گردید؟ و نقش نواب عام و فقها در تطور سرپرستی از نیابت خاص به نیابت عام چیست؟