سبد سفارش شما خالی است!

با رسمی شدن مذهب تشیع توسط سلسلة صفویه، نظام حقوقی قضایی ایران که تا آن زمان براساس فقه اهل سنت بود، بر محور فقه امامیه قرار گرفت و منجر به تغییر و تحولات مهمی در نظام قضایی آن عهد شد. شاه نیز، به عنوان عالی‌ترین مرجع قضایی، از قدرت و نفوذ بیش از اندازه‌ای برخوردار شد. در عهد صفویه نظام قضایی بر مبنای دو نوع نظام شرع و عرف اداره می‌شد و وظایف و اختیارات حاکم شرع و عرف تا حدودی از هم تکفیک شده بودند. نگارنده در کتاب حاضر تشکیلات قضایی و نحوة دادرسی در ایران عهد صفوی را بررسی کرده است. نفوذ و جایگاه پادشاهان صفوی در امور قضایی، مقامات روحانی در دستگاه قضایی ایران در حکومت صفوی و وظایف آنها، اوقاف، انواع مجازات و سازمان کارگزاران و وظایف آنها از جمله مطالب کتاب است.