سبد سفارش شما خالی است!

ترانه‌ها که سرشار از بارهای مادی و معنوی هستند و گاه چون آینه چهرة روزگار خود را از لحاظ تاریخی منعکس می‌سازند، در انواع و گونه‌های خود اعم از «لالایی»، «چیستان»، «شادمانه‌ها» و...، از خصوصی‌ترین احساسات فردی تا بزرگ‌ترین دردها و رنج‌های اجتماعی سخن به میان آورده‌اند. در این میان، ترانه‌هایی که زنان ایرانی خود می‌سروده و می‌خواندند، تجلی ذوق و عاطفه‌شان بوده که به بهترین وجه، خود را نمایان می‌ساخت. این سروده‌ها از گذشته‌ تاکنون وجود داشته و نام‌های متفاوتی نظیر: «واسونک ـ ترانه‌های تک‌بیتی ـ »، «بیت و چوبی ـ زنان بوشهری در آیین‌های عروسی می‌خوانند ـ»، «توشغی ـ ترانه‌های مذهبی و دینی ترکمنی ـ» و... را به خود اختصاص داده‌اند. در مجموعة حاضر، به بررسی سروده‌ها و ترانه‌های شاعره‌های ایرانی در گسترة فرهنگ تاریخی ایران در چهارچوب عنوان‌هایی چون: ترانه‌های ویژة کودکان؛ شادمانه‌های زنانه؛ کارنواها؛ غم‌نواهای مذهبی؛ عاشقانه‌ها و... پرداخته شده است.