سبد سفارش شما خالی است!

پیشگیری وضعی به‌عنوان یکی از روش‌های پیشگیری، به مجموعه‌ی تدابیری اطلاق می‌شود که کاهش و حذف موقعیت‌ها و فرصت‌های ارتکاب جُرم را سرلوحه‌ی اقدامات خود قرار داده است. یکی از دلایل اقبال به این نوع پیشگیری، ناکارآمدی پیشگیری اجتماعی است. این نوع پیشگیری، هرچند فرآیند گذار از اندیشه به عمل را با مانع مواجه می‌کند، اما خود با موانع و محدودیت‌هایی همراه است که کارایی آن را کمرنگ می‌نماید. نویسنده در فصل‌های این کتاب، تلاش می‌کند تا ریشه‌های فلسفی و نظری نظریه پیشگیری وضعی جُرم را که می‌شود آن‌ها را در آثار گذشته و کنونی علوم اجتماعی و نظریه اجتماعی یافت، مشخص کند. این بدان معناست که برخی از فصول این کتاب جوانب خاصی از فلسفه همچون مفاهیم فایده و عقلانیت و نیز جوانب مدرن‌تر نظریه اجتماعی همچون انتخاب منطقی و انگیزش را پوشش می‌دهند.