سبد سفارش شما خالی است!

با استقرار بورکراسی نوین در ایران، فرض بر این بود که نظم اداری به یک نظم منطقی و مبتنی بر عقلانیت قانونی استوار می‌شود؛ ولی نه تنها چنین نشد، بلکه این الگو به پایگاهی برای استمرار و تقویت مسائل و مشکلات گذشته مبدل گردید. تاکنون تلاش‌های اصلاحی موردی، اقتضایی و برنامه‌ریزی شده متعددی در این خصوص به اجرا درآمده و حتی این موضوع در سال‌های اخیر از مهم‌ترین دغدغه‌های دولت بوده است. اما با وجود تلاش بسیار، نه تنها در مشکلات و مسائل اساسی و ریشه‌ای نظام اداری بهبود حاصل نشده، بلکه بر شدت، گستره و وخامت آن نیز افزوده شده است. نگارندگان در کتاب حاضر نخست الگوهای تحول مدیریت دولتی در کشورهای در حال توسعه را با تاکید بر شرایط ایران بررسی و سپس مشکلات اساسی نظام اداری ایران را ریشۀ ابی می‌کنند. آن‌ها در ادامه مدلی را طراحی کرده و به کمک آن به ارزیابی مشکلات به روش توصیفی ـ تحلیلی می‌پردازند و الگوی توازن قدرت و راهکارهای ایجاد توازن و استفاده از آن را در کنش‌های نظام اداری توضیح می‌دهند.