سبد سفارش شما خالی است!

در 14فوریه سال 1881، دو هفته پس از فوت «داستایفسکی»، «ایوان کرامسکوی»، نقاش مشهور روسی، به «پاول ترتیاکف»، مؤسس «نمایشگاه نقاشی ترتیاکف»، نوشت: «نمی‌دانم داستایفسکی در حیات درونی شما چه نقشی را ایفا کرده است ولی احتمال قوی می‌دهم که متوفی در حیات تمام کسانی که حیات را به‌جای یک مجلس جشن و سرور، تراژدی ژرفی می‌بینند، نقش بسیار بزرگی را ایفا کرده است». از تراژدی حیات در گذر زمان چیزی کاسته نشده است و شاید هم به همین دلیل باشد که نقش داستایفسکی در دنیای خصوصی مردم هم به‌صورت فرد و هم به‌حالت جمع روزبه‌روز اهمیت بیشتری می‌یابد. نیروی فیاض معنوی، آن جزو جدایی‌ناپذیر هر چیزی که داستایفسکی نوشته است، در طول زمان آشکارتر می‌گردد و هر نسل به کشف معانی جدیدی در آثار او و درنتیجه در خود نائل می‌آید. به ‌نظر می‌رسد نوشته‌های او که ثمره دوران مشخصی از تاریخ هستند نه فقط به‌سبب ارزش بی‌قیاس هنری‌شان بلکه همچنین به‌دلیل مشارکت دائمی‌شان در تحول تاریخ حیات روسیه به‌نحوی غیرقابل انتظار و پیشگویی به آینده مرتبط می‌شوند. در این کتاب با «زیروبم زندگی و احساسات و عواطف داستایوفسکی»، آشنا می‌شوید.