در خلوت سلطان
به استناد متون کهن ایران، زنان و مردان در ابتدا حقوقی مساوی یا متناسب با یکدیگر داشتند. ولی به مرور، مقام زن تنزل پیدا کرد. بیگمان در آغاز، نیاز به بازوی کار، اجازه نمیداد که از نقش و رسالت زن در امر تولید، چشمپوشی شود و بنابراین زن موقعیت و مقامی ارجمند داشت، اما با گسترش بردهداری در دورههای هخامنشی و ساسانی و بر اثر بهرهبرداری از نیروی بردگان در فعالیتهای گوناگون از جمله کشاورزی، صنعت و امور خانوادگی، زنان طبقات مرفه از کارهای تولیدی برکنار ماندند و اندکاندک منزلتشان تا حد کالاهای مصرفی تنزل یافت. پردهنشینی زنان و حرمسرای مردان و نیز به تدریج ازدواج با محارم در میان همین طبقات شکل گرفت. سنت حرمسراداری مردان و آیین روپوشی زنان احتمالا در زمان هخامنشیان پدید آمد و به مرور رایج و مرسوم شد. نگارنده در کتاب حاضر نخست وضعیت زنان را در ایران باستان و دوران اسلامی بر اساس اسناد و متون به جایمانده بررسی و سپس چگونگی شکلگیری دولت قاجار و چگونگی زندگی زنان در حرمسراهای قاجاریه را بیان میکند.