سبد سفارش شما خالی است!

بررسی و نقد اندیشه‌های معنوی «پائولو کوئیلو» به عنوان یکی از «عرفان‌های نوظهور» است. کوئیلو از جمله نویسندگان مطرح معاصر است که در دوران جوانی سه‌بار در بیمارستان روانی بستری شد و به جنبش هیپی‌‌گری پیوست. در این دوران به بی‌ایمانی مطلق، مواد مخدر، سحر و جادو، استفاده فراوان از مشروبات الکلی و سپس به عرفان‌هایی مانند عرفان مسیحی، کریشنا، بودا، یوگا و حتی الحاد روی آورد. نگارنده مطابق با اعترافات پائولو، از تاثیر فراوان وی از متون اسلامی سخن گفته و علاوه بر آن، مدعی شده که خمیرمایه کتاب کیمیاگر را از مثنوی معنوی و بسیاری از آثار دیگرش را از داستان‌های ایرانی گرفته است. ترسیم جهان تاریک، معیار عشق‌بودن امیال درونی، جادو و جادوگری، خدای عاجز و پیامبران عاصی، برخی از ایده‌های اصلی او در اندیشه‌های معنوی‌اش به‌شمار می‌آید. مولف، بحران هویت، واژه‌های جذاب و استفاده از اسطوره‌ها و سنن ملت‌ها را، از جمله دلایل استقبال از آثار کوئیلو به‌شمار آورده است.